Beschrijving
Peter Verstraten (Mill, 1957) schrijft zowel in vaste rijmvormen als vrije poëzie. Zijn werk varieert van absurdistisch tot toegankelijk. Veel van zijn gedichten zou je zomaar kunnen zingen; daaraan herken je de muzikant die Verstraten óók is. Serieuze onderwerpen mijdt hij niet, maar net zo vaak ontlokt hij aan de lezer met zijn speelse gedichten een knipoog of een glimlach.
In deze bundel zijn in een viertal afdelingen gedichten verzameld over zijn dorp Mill en het Land van Cuijk, maar ook over Brabant, Noord-Limburg en daarbuiten. Over daar waar mensen kunnen zijn, over daar waar mensen wonen, leven, om thuis te zijn. Van hier, van daar, vandaar.
RKSV Juliana Mill
Mijn opa was trots op zijn club.
Al toen ze nog speelden in rood en in zwart.
Hij was trots op rood en op zwart totdat
de oorlog woekerde over het veld van het gras van groen.
In de destijds foute vlag wapperde rood, wapperde zwart.
In der damals falschen Flagge flatterte Rot, flatterte Schwartz.
Als daad van stil verzet verschoten de kleuren van de club
naar blauw en naar wit.
Kleuren uit de vlag van het vaderland,
waarvan de koningin in negentien-negentien een dochter had
een dochter van tien
waaraan de club sinds negentien-negentien
zijn majestueuze naam onderdanig dankt.
Ik kijk naar boven en zie blauw en wit.
De lucht die mij laat ademen, mij doet leven.
Ik hoor de club die juicht voor blauw en wit,
de club die zingt voor blauw en wit,
de club die drinkt op blauw en wit.
Elk glas bier smaakt er in de derde helft nog steeds naar vrijheid.
De bal, die Juliana-bal bleef altijd rollen
en mijn opa altijd trots.
